Przejdź do zawartości

Lech Ciuk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Ciuk
Data urodzenia

22 kwietnia 1941

Data śmierci

15 marca 2018

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Miejsce zamieszkania

Sanok

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie
Multimedia w Wikimedia Commons

Lech Stanisław Ciuk, powszechnie zapisywany jako Leszek Ciuk (ur. 22 kwietnia 1941, zm. 15 marca 2018) – polski lekkoatleta, nauczyciel wychowania fizycznego, trener, sędzia i działacz sportowy.

Nagrobek Lecha Ciuka

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Lech Stanisław Ciuk urodził się 22 kwietnia 1941 jako syn Zygfryda[1][2]. Wychowywał się w Częstochowie, gdzie w latach 50. uprawiał sport: piłkę nożną w Skrze Częstochowa, hokej w Budowlanych Częstochowa oraz lekkoatletykę w MKS Częstochowa i tej ostatniej dyscyplinie poświęcił się w kolejnych latach[3]. Podjął studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, był zawodnikiem sekcji lekkoatletycznej AZS-AWF Warszawa[3]. Trenował biegi średnie, został kadrowiczem reprezentacji juniorskiej i seniorskiej Polski, lekkoatletyczną karierę zastopowała kontuzja[3]. W 1963 ukończył studia na AWF z tytułem magistra, następnie uzyskał uprawnienia trenera klasy II, po czym ukończył studia na kierunku biologii na Uniwersytecie Warszawskim[3]. Później uzyskał także uprawnienia sędziego siatkarskiego, sędziego państwowego łyżwiarskiego szybkiego[3]. W 1980 ukończył Podyplomowe Studium Trenerskie na AWF w Warszawie, uzyskując tytuł trenera II klasy łyżwiarskiego szybkiego[3][4].

Po ukończeniu studiów osiadł w Sanoku[3]. Został nauczycielem wychowania fizycznego w tamtejszym II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie[3][5]. Od 1974 do 1975 był dyrektorem Liceum Medycznego w Sanoku[6]. W Sanoku jako nauczyciel pracował także w I Liceum Ogólnokształcącym w Sanoku[7], w Szkole Podstawowej nr 7[8], a od 1990 do 1995 w Zespole Szkół Mechanicznych[9].

Oprócz pracy jako nauczyciel nadal był zawodnikiem i do 1968 trenerem lekkoatletycznym w klubie sportowym LKS Sanok[3]. Następnie pełnił funkcję koordynatora sportu szkolnego w powiecie sanockim, później stanowisko podinspektora i inspektora wychowania fizycznego i sportu w Wydziale Oświaty w Sanoku, a później wizytatora ds. sportu w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Krośnie[3][10][11]. Od 1964 był członkiem zarządu Szkolnego Związku Sportowego, w latach 70. został członkiem władz powiatowych i wojewódzkich SZS[3]. W 1970 został przewodniczącym utworzonego Międzyszkolnego Klubu Sportowego „Zryw” Sanok, wydzielonego z oddziału powiatowego Zrywu, pełniąc tę funkcję przez wiele kolejnych lat[3][12][13][14][15][16]. Po przekształceniu MKS Zryw w Towarzystwo Sportowe Zryw 12 marca 1992 pozostał prezesem zarządu[17]. Był trenerem sekcji łyżwiarstwa szybkiego Zrywu od 1969 do 1972 oraz od 1977 do marca 1994, wychowując wielu utytułowanych panczenistów, m.in. Witolda Mazura[3][12][18][19][20]. Kierowana przez niego drużyna w 1981 zdobyła wicemistrzostwo Polski SZS (w składzie zespołu był m.in. Maciej Ciuk)[21]. W 1978 został członkiem zarządu Okręgowego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego w Zakopanem[12]. Pod koniec lat 70. był jednym z inicjatorów budowy sztucznego toru łyżwiarskiego Błonie w Sanoku[12]. Prócz pracy szkoleniowej był również wieloletnim sędzią i spikerem podczas zawodów łyżwiarstwa szybkiego[3]. W 1976 był założycielem sekcji pływackiej, a w 1980 był jednym z założycieli SKŁ Górnik Sanok, w którym objął funkcję wiceprezesa ds. organizacyjno-szkoleniowych[3][12][22][11]. Ponadto założył i od 1970 do 1980 kierował pierwszą w regionie sekcją kartingową[3]. Prócz tego w ramach Zrywu założył także sekcję wrotkarstwa i był jej trenerem od 1993 do 1995[12][3]. Był jednym z twórców klubu siatkarskiego Volley Club Sanok[3]. W 1980 został działaczem Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego, w latach 90. był przewodniczącym Komisji Młodzieżowej PZŁS[3], a 22 czerwca 2002 został wybrany wiceprezesem PZŁS ds. organizacyjnych (innym wiceprezesem PZŁS został wówczas wybrany także przedstawiciel Sanoka, Grzegorz Wysocki)[23][24][25]. W 1995 został przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Organizacyjnego Wojewódzkich Igrzysk Młodzieży Szkolnej[26]. Od 1997 do 1998 był prezesem SZS w województwie krośnieńskim[27]. Był autorem maszynopisów pt. Zarys sanockiego sportu szkolnego[28] oraz Rys historyczny łyżwiarstwa szybkiego w Sanoku (1995)[12]. W wyborach samorządowych w 1998 ubiegał się o mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego startując z listy Przymierza Społecznego[29]. Był współzałożycielem zarejestrowanego w 2001 podmiotu NSZZ „Solidarność 80” – Region Podkarpacie i zasiadł w jego zarządzie[30]. Po 36 lat pełnienia stanowiska prezesa Zrywu Sanoku w 2005 ustąpił z tej funkcji, zostając prezesem honorowym i pozostając we współpracy z klubem[31].

Zmarł 15 marca 2018 i został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Jego żoną była Irena Ciuk[32] (kierownik poradni zawodowej w Sanoku[33] oraz od 1971 do 2004 Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Sanoku[34][35]).

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Lech Stanisław Ciuk. monitorfirm.pl. [dostęp 2018-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-19)].
  2. ↑ a b M.P. z 1998 r. nr 18, poz. 279.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Józef Ząbkiewicz. Ludzie sanockiego sportu. Leszek Ciuk. „Tygodnik Sanocki”. Nr 30 (142), s. 10, 29 lipca 1994. 
  4. ↑ Józef Ząbkiewicz. Łyżwiarze i lekkoatleci Zrywu podsumowali sezon. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 16 (415), s. 7, 1-10 czerwca 1987. 
  5. ↑ Księga pamiątkowa 1928-2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 158.
  6. ↑ Krystyna Chowaniec: Oświata i szkolnictwo. Szkoły ponadpodstawowe. I Liceum Medyczne. W: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995, s. 891. ISBN 83-86077-57-3.
  7. ↑ Wykaz profesorów uczących w okresie 1880–1980. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 160.
  8. ↑ Po krośnieńskich igrzyskach. Honorowa lista krośnieńskich medalistów. „Nowiny-Stadion”. Nr 29, s. 5, 8 lutego 1979. 
  9. ↑ Grono pedagogiczne. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 217. ISBN 83-87450-00-6.
  10. ↑ Roman Rybicki. Sportowe pasje Jana Olejki. „Nowiny”. Nr 255, s. 7, 8 listopada 1976. 
  11. ↑ a b Komu potrzebny „Górnik”?. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 27 (192), s. 8, 20-30 września 1980. 
  12. ↑ a b c d e f g h Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl, 2007-01-26. [dostęp 2018-03-18].
  13. ↑ Marian Struś. Grudy i wyboje na lodowym torze. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 15 (249), s. 8, 10-20 października 1982. 
  14. ↑ Marian Struś. Powstał Okręgowy Związek Łyżwiarstwa Szybkiego w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 17 (308), s. 7, 10–20 czerwca 1984. 
  15. ↑ Leszek Ciuk / Marian Struś. Pierwsze medalowe jaskółki sanockiej lekkoatletyki / Obiecujące prognozy przed łyżwiarskim sezonem. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 28 (355), s. 7, 1-10 października 1985. 
  16. ↑ Józef Ząbkiewicz. Utrzymać się w krajowej czołówce. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 30 (465), s. 7, 20-31 października 1988. 
  17. ↑ Przegląd wydarzeń. „Tygodnik Sanocki”. Nr 11, s. 2, 18 marca 1992. 
  18. ↑ Jan Cesarczyk. W atmosferze wytężonej pracy trwają przygotowania sanockiej młodzieży do igrzysk. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 32 (125), s. 8, 10-20 listopada 1978. 
  19. ↑ Bartosz Błażewicz. Nagroda za całokształt. „Tygodnik Sanocki”. Nr 3 (741), s. 11, 20 stycznia 2006. 
  20. ↑ Witold Mazur. sudety24.pl. [dostęp 2018-03-18].
  21. ↑ Łyżwiarze MKS „Zryw” wicemistrzami Polski SZS. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 9 (210), s. 4, 20-31 marca 1981. 
  22. ↑ Powstał Sanocki Klub Łyżwiarski „Górnik”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 7 (172), s. 2, 1-10 marca 1980. 
  23. ↑ Łyżwiarstwo szybkie. Sanoczanie we władzach. „Tygodnik Sanocki”. Nr 28 (557), s. 12, 12 lipca 2002. 
  24. ↑ Marian Struś: Sanok we władzach. nowiny24.pl, 2002-07-04. [dostęp 2018-07-18].
  25. ↑ Marian Struś: Czyszczenie lodu. nowiny24.pl, 2002-07-23. [dostęp 2018-07-18].
  26. ↑ Józef Ząbkiewicz. Sport wszystkich dzieci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 12 (176), s. 9, 24 marca 1995. 
  27. ↑ Rys historyczny sportu szkolnego oraz geneza powstania Wojewódzkiego Szkolnego Związku Sportowego w Rzeszowie. szs.rzeszow.pl/. s. 7. [dostęp 2018-03-18].
  28. ↑ Józef Ząbkiewicz: Sport i rekreacja. W: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995, s. 925. ISBN 83-86077-57-3.
  29. ↑ Wybory ’98. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38, s. 9, 18 września 1998. 
  30. ↑ „Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność” – Region Podkarpacie. monitorfirm.pl. [dostęp 2018-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-19)].
  31. ↑ Zmiana warty. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (710), s. 12, 17 czerwca 2005. 
  32. ↑ a b Złote Gody sanoczan. esanok.pl, 2012-09-27. [dostęp 2018-03-18].
  33. ↑ Krystyna Chowaniec: Oświata i szkolnictwo. Trudne lata powojenne. W: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995, s. 862. ISBN 83-86077-57-3.
  34. ↑ Franciszek Oberc. Starostwo sanockie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 1, s. 31, 2001. Archiwum Ziemi Sanockiej. 
  35. ↑ Bartosz Błażewicz. Czterdziestolatka z perspektywami. „Tygodnik Sanocki”. Nr 48 (890), s. 6, 28 listopada 2008. 
  36. ↑ Odznaczenia dla działaczy LZS. „Nowiny-Stadion”. Nr 11, s. 1, 15 marca 1971. 
  37. ↑ Medal został wręczony przez prezydenta ISU, Olafa Poulsena, pełniącego to stanowisko w latach 1980–1994.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lech_Ciuk&oldid=71919537”